symbol miasta Hradec Králové

Biała Wieża zawdzięcza swoją nazwę jasnemu kolorowi piaskowca z okolicy miasta Hořice, z którego została zbudowana. Wieża ma trzeci co do wielkości dzwon w w Republice Czeskiej - Augustyn, a także oryginalny mechanizm zegarowy Josefa Božka. Dzięki gruntownej rekonstrukcji przeprowadzonej przez miasto Hradec Králové w latach 2013-2015, w jej wnętrzu znajdują się: unikalny szklany model wieży i nowoczesna technologia audiowizualna, która podczas wspinaczki na wieżę daje niewyczerpaną ilość okazji do zabawy i nauki.

Projekt Odbudowy Białej Wieży jest ujęty w Zintegrowanym Planie Rozwoju Miasta Hradec Králové „Centrum miasta = biegun wzrostu i rozwoju miasta”, działanie 2.1.3 Ochrona i restauracja zabytków i obiektów historycznych. Projekt jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Regionu Północno-Wschodniego NUTS II, obszar wsparcia 2.1 Rozwój ośrodków regionalnych.

7 czerwca 1574 r., za czasów prymasa Martina Cejpa z Peclinovca, rozpoczęto pośrodku zachodniej strony Wielkiego Rynku w Hradcu Králové budowę Białej Wieży, którą wsparli mieszkańcy datkami charytatywnymi. W ciągu następnych sześciu lat na podstawie kwadratowej - 10 x 10 metrów, wyrosła 48-metrowa wieża z piaskowca z okolicy miasta Hořice. Potem nastąpiła budowa dachu, który kilkakrotnie zmieniał swój kształt i kolor. Świecił miedzią, był biało-szary lub zielony. Oczywiście każda zmiana została przyjęta przez opinię publiczną z ogromną niechęcią. Ostatnie prace w 1840 roku nadały jeszcze inny kształt, wieża zyskała kolejne 20 metrów.

Drugi, najcięższy i największy dzwon w Czechach zawieszony jest w Białej Wieży, około 35 metrów nad ziemią. Jego dolna średnica to 206 cm, waga około 8000 kg, a ton uderzenia dzwonu to C1. Po raz pierwszy zadzwonił z drewnianej dzwonnicy w 1509 r., ponieważ miasto nie posiadało wieży, w której mógłby być umieszczony tak ciężki i duży dzwon. Musiał on  czekać 72 lata, aż do 1581 roku, kiedy to został wciągnięty do Białej Wieży. Dzwonił Augustyn niegdyś z okazji początku i końca corocznych targów, w przypadku zagrożenia pożarowego, zwołania rady miejskiej lub innych ważnych lub niebezpiecznych momentów dla miasta Hradec Králové. Dzwon nie dzwonił regularnie. Od 1705 roku jest poświęcony św. Augustynowi. Gdy piorun uderzył w wieżę, władze miasta zaczęły szukać przyczyny. Stwierdzono, że dzwon najprawdopodobniej nie został poświęcony, co wykonał dopiero w 1705 r. biskup Tobias Jan Becker na żądanie rady miejskiej. W 1850 i 1903 roku pękło serce dzwonu.

W 1928 roku remont dzwonu Augustyn zakończyła firma Buřil a Riss z Kuklen - Hradec Králové. Ostatnie oficjalne dzwonienie odbyło się 13 grudnia 1967 r. Dzwon ponownie został wprawiony w ruch 19 stycznia 2008 r. Miasto Hradec Králové przeznaczyło 265 000 CZK na wszystkie prace związane z uruchomieniem go. Renowacji dokonał czeski dzwonnik Petr Rudolf Manoušek. Dzwon został poświęcony 28 sierpnia 2008 r. przez 24. biskupa diecezji hradecko-kralowej, Mons. ThLic. Dominika Duku, OP w obecności burmistrza miasta Hradec Králové Otakara Divíška i ogółu społeczeństwa. Od tego czasu dzwon Augustyn dzwoni zgodnie z corocznym regulaminem, który jest zatwierdzany co roku przez Radę Miasta Hradec Králové. Dzwon zdobi od wschodu dwustronny lew, a od zachodu orzeł. Przyjmuje się, że oba emblematy są albo herbami Królestwa Czeskiego albo Hradec Králové.

W 1585 roku zegar astronomiczny zaczął odmierzać czas dla mieszkańców miasta na Białej Wieży. Został wykonany przez zegarmistrza Vavřinca z Nowego Miasta w Pradze. 1 października 1829 roku został uruchomiony nowy zegar astronomiczny, zaprojektowany i wykonany ręcznie przez Josefa Božka, mechanika i zegarmistrza z Estates Polytechnic Institute w Pradze. Maszyna wskazywała czas za pomocą wahadła o długości 440 cm, sterowana 4 tarczami o średnicy 600 cm, każda z minutową wskazówką o długości 336 cm, godzinową 260 cm i cyframi o wysokości 80 cm. Przez 238 długich lat, aż do 1829 roku, posługiwano się tak zwaną tarczą całkowitą lub czeską, podzieloną na 24 godziny. Pierwsza godzina zaczynałą się o zachodzie słońca. Zegar na Białej Wieży zawsze był problemem. Pod koniec XIX wieku opóźniał się, w 1923 i 1929 roku zatrzymał go piorun. Wieża wymagała naprawy. Jedną z nich, 13 września 1836 roku, sfinansowało  Gubernium ziemskie.

Oprócz materiałów, które kościół miał przekazać gminie, budżet na naprawę wynosił 1380 złotych konwencjonalnych. W tym czasie powstał spór między miastem, a kościołem katolickim o to, kto zapłaci za naprawę. Okazało się, że nie jest jasne, kto faktycznie jest właścicielem Białej Wieży. Rzecznik kościoła Dziekan Valenta zwrócił wówczas uwagę, że Biała Wieża nie została zbudowana dla celów religijnych, jest ozdobiona herbami i hasłami panów świeckich, nie jest konstrukcyjnie związana z katedrą św. Ducha, pełni funkcję głosu miasta, jest stałą rezydencją herolda opłacanego przez miasto. Uznał, że to gmina zapewnia działanie zegara astronomicznego, a sama wieża została zbudowana przez miasto prawie trzy wieki po wybudowaniu kościoła św. Ducha.

Po dwuletnim sporze, 22 października 1838 r., Gubernium zdecydowało, że Biała Wieża należy do miasta i w związku z tym zapłaci ono za remont. Ponieważ jednak opłaty za dzwonienie Augustyna wpływały nie do miasta, ale do skarbca kościoła, kościół miał wnieść wkład finansowy w  naprawę.

W 1936 r. sekretarz miasta, radca prawny L. Domečka napisał, że dzwon Augustyn został zarejestrowany w inwentarzach, jako własność św. Ducha i to już kronikarz, jezuita Fr. Švenda (1741-1822) nazywa Augustyna swoim klejnotem. Kolejny remont Białej Wieży miał miejsce w latach 1989-1991, a ostatni w latach 2013-2015.

Nad renesansowym portalem Białej Wieży wyryte jest łacińskie motto cesarza Maksymiliana II: „Deus provisionbit, vigilandum tamen”. Oprócz czeskiego tłumaczenia „Bóg będzie opatrznościowy, ale trzeba być czujnym”, w literaturze można znaleźć luźniejsze tłumaczenia, np. „Nawet przy całej opatrzności Bożej czuwamy”.